ลักษณะทางสังคมและลักษณะทางจิตที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมหลีกเลี่ยงอบายมุข ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาในภาตะวันออกเฉียงเหนือ

Abstract

บทความนี้เป็นส่วนหนึ่งของงานวิจัยเรื่อง ลักษณะทางสังคมและลักษณะทางจิตที่เกี่ยวข้องกับ
พฤติกรรมหลีกเลี่ยงอบายมุขของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาในภาตะวันออกเฉียงเหนือ ซึ่งมีวัตถุประสงค์ เพื่อค้นหาตัวทำนายสำคัญและอำนาจการทำนายพฤติกรรมหลีกเลี่ยงอบายมุขด้วยลักษณะทางสังคม และลักษณะทางจิตทั้งในกลุ่มรวมและกลุ่มย่อยตามลักษณะชีวสังคม จำนวนกลุ่มตัวอย่าง 742 คน เก็บข้อมูลด้วยแบบวัดประเภทมาตรประเมินค่า 6 ระดับ จำนวน 1 ฉบับ ( 8 ตอน) โดยผู้วิจัยได้สร้างขึ้นใหม่ตามนิยามปฏิบัติการและนำแบบวัดมาปรับปรุง มีค่าความเชื่อมั่นแบบสัมประสิทธิ์แอลฟ่า ระหว่าง .738 - .925 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ คือ การวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณแบบเป็นขั้นของพฤติกรรมหลีกเลี่ยงอบายมุข ด้านรวมและด้านย่อย 6 ด้าน ผลการศึกษา พบว่า ตัวแปรที่เป็นตัวทำนายสำคัญในการทำนายพฤติกรรมหลีก
เลี่ยงอบายมุขด้านรวม ได้แก่ เจตคติที่ดีต่อพฤติกรรมหลีกเลี่ยงอบายมุข เมื่อพิจารณาพฤติกรรมหลีกเลี่ยงอบายมุขรายด้านพบว่า ตัวแปรเจตคติที่ดีต่อพฤติกรรมหลีกเลี่ยงอบายมุขเป็นตัวทำนายสำคัญของพฤติกรรมหลีกเลี่ยงอบายมุขด้านการไม่ดื่มสุราของมึนเมา ด้านการไม่เล่นการพนัน และด้านการไม่คบคนชั่วสว่นตัวแปรลักษณะมุ่งอนาคตควบคมุ ตนเปน็ ตัวทำนายสำคัญของพฤติกรรมหลีกเลี่ยงอบายมุขดา้นไม่เที่ยว
ดูการละเล่น และด้านการไม่เกียจคร้าน และตัวแปรอิทธิพลจากสื่อเป็นตัวทำนายสำคัญของพฤติกรรมหลีกเลี่ยงอบายมุขด้านการไม่เที่ยวกลางคืน